Camperchase!

Drie vrienden in een camper, 5 campers, 2 gidsen, geen planning en een week de tijd om mooie lijnen te scoren. Mix dat met de organisatie skills van de powderchase mannen en je krijgt een episch avontuur.

Fuck! Wat een bakbeest! Als drie uitgelaten jonge puppies rennen we op vrijdagavond rondjes rond de camper. Skis erin, chinees in ons en rijden met dat ding. Kijken hoe ver we gaan komen met die badkuip op wielen. OK, de snelheid is dus even iets anders dan onze eigen poedermobielen, ergens bij Ulm crashen we op een parkeerplaats en na een snelle berekening zien we dat inskien niet echt haalbaar op zaterdag. Uiteindelijk zijn we op zaterdag om 4 uur in Arabba; op een wintercamping (met douche, toilet en stroom) om rustig te wennen aan het ‘camping-life’. Die middag druppelen de andere campers ook binnen inclusief het moederschip met de tailguides en de K2 BMW van Bas. Basecamp 1 is een feit.

Zondag met de hele groep op weg richting de Marmolada. En ondanks de wat windpressed sneeuw is het direct duidelijk: er gaat hard gereden worden! En het geeft ons een eerste indruk van de Dolomieten: wat een onwijs mooi gebied! Samen met Marcel en Marco vinden we lager in het bos nog een paar mooie pockets met poeder maar even oefenen met onze toersetup op de piste is er niet bij: “no possible”  krijgen we toegebeten van de Carbinieri. ‘s Avonds wordt er samen met Francis (NoSiesta Guiding) plannen gemaakt voor de volgende dag: een mooi toertje. En plannen resulteren direct in een gear-frenzy die tot ver in de nacht door gaat.

Toeren, geen straf in de Dolomieten en toegang tot hele mooie runs. Samen met Francis en Alberto (De Giuli) beklimmen we de Forcella Demetz al Sassolungo. De een wat sneller dan de ander maar dankzij veel goede tips van de meer ervaren chasers komt iedereen goed boven. Daarna volgt een schitterende run tussen de imposante kalkrotsen door. Geen tijd om te dralen, we moeten we flink doorrijden om weer terug te komen in Arabba. Geen koffie en lekker eten vandaag.

Het sneeuwt! Blije koppies steken uit de campers en de rest van de dag neemt de stoke niet echt af. Gestaag blijven de vlokken door de dag heen vallen. En wij stuiteren achter Francis aan door het bos. Einde van de dag wordt er van de pas gevallen sneeuw een bar gebouwd en kan de BBQ aan ter ere van Olaf’s verjaardag… en het bleef nog lang onrustig in Arabba.

De volgende dag beginnen we met een dopio (espressio) op de Sasso Pordoi om de spinnenwebben uit ons hoofd te halen. Na de koffie duiken we direct de run in onder lift, windblown op de top maar hoe lager hoe beter. Daarna gaan we aan de andere kant van de Pordoi naar beneden; nog betere sneeuw maar ook: sharks! Het kost me een paar minuten om na de landing terug op aarde te komen. Gelukkig ben ik niet de enige, want Olaf weet een ski te verliezen. 2 kuub sneeuw en een half uur later is het ding terecht. Eind van middag maken we ons op voor Basecamp 2. De parkeerplaats op de Col de Gallina bij Cortina wordt Basecamp 2; we’re in deep!

Toeren of freeriden? Ik heb 2 argumenten op mijn beide hielen zitten waarom ik het rustig aan ga doen maar Marco en Marcel verdwijnen samen met Alberto al snel ergens in een hike. Onze groep gaat richting de Cortina kant en rijdt daar een paar hele diepe poederruns in het bos. Als toetje neemt Francis ons mee naar Little Japan; een beboste helling die alleen met veel sneeuw te rijden is. Wat een helling! Geulen, drops, bossen, open stukken, steeps, het zit er allemaal in. Ik vermaak me opperbest. Maar Marco en Marcel hebben in de vallei Lagazuoi twee korte toertjes gemaakt met Alberto en de foto’s die die avond verschijnen maken me toch wel een beetje jaloers. Ohwell, een goede reden om terug te keren!

Het is vrijdag; alweer de laatste dag van de chase en het sneeuwt, alweer! Eigenlijk kan het niet, maar na 4 dagen gedegen sloopwerk van Francis en Alberto is de hele dikke sneeuw op de laatste dag bijna te veel. Onder de Cinque Torri maken we nog wat runs en blussen het af in de poeder op de piste. Strepen en dan een dikke vette bocht, tailguide Joris is duidelijk wanneer hij voorbij vliegt. Daarna breken we in een razende snelheid ons kamp af, het sneeuwt nog steeds en iedereen is bang om met zijn bakbeest vast te komen zitten op de pas.

Na nog een keer maffen in de camper, op een “inspirerende” parkeerplaats ergens in Zuid-Duitsland zijn we dan weer thuis. En kan de camperchase in de boeken als een echt “out-of-the-fucking box (#otfb)” adventure.

Thanks camperbuddies, chase-organisation and guides!

Over Powderchase: een gevestigde naam bij de nederlandse freeriders organiseert al jaren weekenden in de sneeuw.

En Powderchase is, in tegenstelling tot andere aanbieders, non-conformistisch: gebieden worden echt gekozen op basis van sneeuwval en mogelijkheden (en niet op basis wat het beste in het plaatje van de organisatie past) en wanneer de omstandigheden niet ideaal zijn, durven ze ook een trip af te zeggen.