Vanuit een dubieus motel ergens langs de Highway 3 nog snel een update over een dagje skiën in Whitewater, Nelson. Na een kort nachtje in het Whitehouse hebben we weer een paar dingen geleerd: regel nooit een slaapplek voor meer dan een dag, mensen kunnen onwijs zeiken wanneer je eerder weggaat. Blijf flexibel. Maak plannen nooit ‘s morgens. En sommige dagen beginnen misschien moeilijk, maar eindigen redelijk magisch.
The dudettes on the backside...
Dat laaste had alles te maken met de backside van Whitewater en iets met fluffy sneeuw. Voeg daar aan toe dat om half twee (!) een complete bowl werd vrijgegeven (die waren ze de hele dag aan het ploffen geweest). Twee razendsnelle hikes gaven dus nog meer poederplezier!
The dudes on the backside..
En zoals gebruikelijk na een poederdag: de beelden komen later!
Na een kort nachtje in Greenwood reden we over (nog steeds) besneeuwde wegen door richting Rossland. Ook daar waren nog niet alle liften open, maar we leren snel van onze fouten dus toch maar die ene lift omhoog gepakt. Daar kwamen we de local Jimmy en zijn vrienden tegen. En Jimmy vond het wel leuk om ons even hi-speed de goodies te tonen voor hij moest gaan werken.
Met andere woorden: vandaag was wederom epic! Tree-runs, pillows en lekker zachte diepe sneeuw all over (“best day of the season”).Om half vier gingen de liften dicht, maar waren wij eigenlijk nog lang niet klaar. Wat een dag..
En wanneer het zo’n dag is, dan maak je geen foto’s… misschien morgen, vanuit Whitewater bij Nelson.
Alweer 4 dagen geleden reden we de grens met de US over. Prompt was mobiel bereik verdwenen en was het heel moeilijk om Wifi te scoren. Ondertussen begon het te sneeuwen. Niet direct in het regenwoud waar wij een boomhut hadden geregeld, maar wel hoger op de berg.
Road to Mt. Baker
Zaterdag reden we tussen onwijze sneeuwwanden door richting Mt. Baker. We waren er vroeg maar door de sneeuwval duurde het lang voordat de lift open was en hadden alle lokale skiers (alias lemmingen) ongeveer alles al verspoord via de andere kant. Wat restte was vooral veel beton-poeder. Zeiknat in Glacier wat gaan drinken in Chair 9, de enige kroeg met wifi..
"You will die"
Zondag wilden we weer vroeg zijn, maar een plotseling opkomende zomertijd zorgde voor wat verwarring waardoor we iets te laat waren. Iets is dus een half uurtje en dan is dus ALLES verspoord. Ik heb nog nooit zo’n gekkenhuis meegemaakt. Iedereen skiet overal vanaf, ondanks de overvloed aan waarschuwingen. Binnen een half uurtje is er geen plakje onverspoord meer te vinden..
Fat skis are for pussies
Eigenlijk zouden we maandag alweer door gaan rijden, maar de sneeuwgrens bleef dalen en de sneeuw bleef vallen. Dus in Chair 9 toch nog maar eens goed de opties doorgenomen en besloten nog een dag eraan te plakken. Vanuit een supergaaf houthakkershutje (met open haard) reden we weer vroeg weg richting Mt. Baker. Liften dicht.. liften open, verspoord! Van de beloofde rust (“you’ll have the whole mountain for yourself”) kwam dus weinig terecht. Gelukkig vonden we met goed zoeken toch nog een paar hele mooie runs en konden Froukje en Marco nog wat clifjes pakken.
The log cabin
Daarna (na een korte stop bij Chair 9) maar weer op pad, 9 uur rijden richting Nelson om daar het restantje storm mee te pakken. We zitten op twee uur van Nelson nu in een motel, maar hebben onderweg al de nodige sneeuwval, steenslag, rendieren en een wolf meegekregen..
Al meerdere keren ben ik over de Rogers Pass heen komen rijden en elke keer was ik onder de indruk van het schitterende terrein. Vandaag was het zover, we gingen toeren in het Glacier National Park!
En route to Rogers PassThe dudes and dudettes at Connaugh Creek
Na het inwinnen van informatie en het krijgen van een permit bij de Park Rangers konden we onderweg. We hadden een relaxte route gekozen (Hourglass / Cheops North) want erg ervaren waren we allemaal nog niet. Dat is ondertussen wel anders want we hebben een mooi setje kickturns voor de kiezen gekregen en een paar honderd hoogtemeters gestegen.
Nicky on NE Shoulder of Cheops
Daarna kwam een mooie afdaling door een (lawine) geul en een lekker ruim bos tot beneden bij de rivier waar we weer de bobbaan naar de pas volgden.
The team ready for descent!
Een ervaring (en een paar blaren) rijker nu richting douche en bier..
Vandaag was een down day, nadat we gisteren een hele dag full-on poeder hadden geskied. Het cat-skiën in Big Red werd afgelast vanwege de omstandigheden en dus moesten we met een nieuw plan komen. Gelukkig zaten we heel relaxed in het <a title="Dreamcatcher Hostel" href="http://www seroquel insomnia.dreamcatcherhostel.com/” target=”_blank”>Dreamcatcher Hostel waar we rustig konden plannen.
Voor morgen staat een stukje toeren bij de Rogers Pass in de boeken en staan we op de waiting list van K3 Cats. We zitten nu in Revelstoke waar de de choppers aan- en af vliegen.
‘s Morgens vroeg poederstress, afgeblust met een lading faceshots vanaf de Redemption Ridge, om daarna op aanraden van wat locals links en rechts het bos in te duiken.Tree runs, bomen knuffelen en om 12:00 helemaal af zijn. Toch nog maar omhoog, steeps rijden en nog een stukje bos Read Full Article. De grijns zit nu vast op mijn gezicht gebrand. Volgende stop gaat Revelstoke worden.
Om 4 uur op, 3 uur rijden op een van de meest saaie wegen hier in de Rockies (volgens Marco, ik zal achterin te lamballen) maar het was het waard. DIKKE pow in Kicking Horse!
En het sneeuwt nog steeds dus we blijven nog even hangen…
Fernie is een klein dorpje met een hoop vriendelijke mensen, een mijn, een lokale brouwerij en een bergje waar het gruwelijk kan sneeuwen, vooral vorige week dus wij gaan door naar Revelstoke!
Blogging, reinvented… op mijn oude site dateert het laatste blog van een jaar terug. Daarna was ik druk met van alles en nog wat, maar niet met het neerpennen van mijn zielenroerselen. Daarnaast wilde ik meer doen, maar moest daarvoor in mijn eigen systeem veel aanpassingen maken, iets wat me teveel tijd kostte. De komst van Facebook heeft daar vast ook wat mee te maken.
Maar een heftige design- en filosofeersessie met Johan heeft het bloggen weer nieuw leven in geblazen. Combineer dat met een roadtrip door Canada op zoek naar de mooiste sneeuw en we hebben een aanleiding!
De komende twee weken dus een onregelmatig verslag vanuit Canada, gebruikmakend van alle mooie features die WordPress mij kan bieden.