De eerste 500km zitten er op; 500km met een zonnetje, wind mee maar ook regen, sneeuw, hagel, ijzel en andersoortige ellende die je in een normale Nederlandse winter krijgt. Mix dat met een flinke portie modder, pekel en fijn duinzand en je snapt dat fiets en baasje redelijk wat te leiden hebben gehad..
- Eerste indruk: wat een zwaar ding! Je denkt racefiets, je ziet racefiets, je weegt een mountainbike.
- Tweede indruk: het is geen racefiets. Je moet echt de illusie loslaten dat het een racefiets is. Snel optrekken kost kracht, hard rijden kost kracht, maar lekker doorrollen kan hij weer als de beste!
- Derde indruk: het is een trein! Ook met sneeuw en ijs blijft hij op de weg en lijkt je te rijden als op een rails! Op plaatsen waar ik normaliter met de racer echt een tandje terug doe, ga ik nu vol gas door te bocht zonder me druk te maken.
- Vierde indruk: wat een comfortabele bike is dit.. een ritje van 100+km zonder pijn in allerlei lichaamsdelen is echt een luxe.