Na een “rustig” winterseizoen, ook een rustig zomerseizoen. Gelukkig hebben we de fiets nog…
In het voorjaar rijden we, voor het eerst met een kleine man achter in zijn maxi cosi, richting het Brandnertal in Oostenrijk; dolce far niente. Maar stil zitten is niet echt mijn stijl dus huur ik na een paar dagen een mountainbike en trek een stukje de bergen in. Doel is de top van de berg (heuvel) die wij vanuit het appartement kunnen zien. Helaas kijken wij tegen de zuidzijde van de heuvel terwijl de route aan de noordzijde ligt. Een beetje skiër weet dan al wat er gaat komen: anderhalf uur lang glibberen op fietsschoentjes door de sneeuw met een fiets op je nek. Afdalen is door de sneeuw op een fiets is ook een vak apart. Een vak wat ik duidelijk nog niet versta want na enkele crashes loop ik weer te glibberen op mijn fietsschoentje, maar nu naar beneden.
Gelukkig staat er thuis een gloednieuwe wielrenfiets te wachten; een goede impuls om lekker op de fiets naar het werk te gaan en in het weekend wat tochten te rijden. Onder andere de Hel van de Heuvelrug, dit keer een stuk succesvoller dan in 2010 toen ik met mijn tong tussen mijn spaken na 140km over de streep krabbelde.
In september gaan we weer richting de Alpen. Dit keer met de racefiets achterop (voorzien van de grootste cassette die ik kon krijgen) en een tas vol wielren-gerelateerde boeken en tijdschriften. Tussen het wandelen, rondhangen en kind showen door rij ik de Col d’Allos, de Col de la Cayole en de Cime de la Bonnette. Van 1100m naar 2800m; drie keer doodgaan en dan nog maar eens aanzetten. Gelukkig krijg ik geestelijke ondersteuning (vanuit de auto).
Op de mountainbike pak ik (samen met mijn neefjes en vaste maatjes Teon, Nico en Johan) ook nog wat toertochten mee; Hel van Wageningen, Leyetocht in Helvoirt, Herfsttocht van TC Vlijmen, Toertocht in Rucphen en Toertocht in Wouw. En daarnaast nog een mooie rit in Schoorl met first-timer Erik en een MTB Clinic in Vaals om geld in te zamelen voor Duchenne Heroes. En na een tijdje smiespelen met Bas staat er komend jaar gewoon een dikke vette 29’er fully in de garage! Yeah!
Maar de uitsmijter van dit jaar is toch wel het passief meegenieten van Bas Rotgans‘ zijn Rapha Festive 500 poging: 500km rijden, in 1x! 24 december zit ik bijna full time aan de computer gekluisterd om zijn helletocht van Parijs naar Haarlem te volgen… RESPECT dude!